Ələsgər Əhməd. Anamızın gülüşünü, atamızın əllərini... (ŞEİRLƏR)
Poeziya
- 12.01.2019
- 0 Şərh
- 1751 Baxış
Rebekka
Van Qoqun kəsilən qulağına and olsun
Arxamca dediyin bütün "gəl"ləri eşidirəm
Mənə olan nifrətinin səsi
Dodaqlarını bürüyür
Meyvəsindən günah dişlədiyimiz
Alma ağacı da çürüyür, Rebekka
Dünən yenə masadakı çərçivədən gəl çağırırdın
Mən şəkilləri eşidirəm
Dodaqlarının qırmızısı döşəməyə dağılırdı
Bildin hansı şəkil?
- Sol qolunla dünyanı qucaqlamışdın
Gözlərin sonuncu çağırışını edirdi
Açmağa gecikdiyim telefon zəngi kimi
Sağ qolunu məscidin divarından asmışdın
Heç nəyə yaramırdı- Çexovun tüfəngi kimi
Əllərim Antarktidan daha soyuqdu
Ovuclarımda buz salxımına dönüb
Siqaretimin qüllabından oğurladığım tüstü
Keçdiyin yollardan qəsdən keçsəm də
Toqquşmamaq istəyim-
Gəmiçinin Aysberq qorxusundan da pisdi
Məncə elə susmağım
Əsrin ən yaxşı minacatıdı
Aramızdakı münasibət
Şimal buzlu okeanın plagiatıdı, Rebekka
Mən bir az getməyindən narazıyam
Bir az da, darıxa bilməməyindən
Yoxluğun da dağ boydadı
Zirvəsində bir göyərçin sülh axtarır
-Qanadı yoxdu-
Özümü atmağımın da adı yoxdu
Bilirəm ki, tutacam gəlməməyindən
Bir gün, yaşamaq üçün
Qəpiklərimizə güllə atacağıq
Muğayat ol, ölməməyindən, Rebekka.
Memuar
"Kasıbçılıq" sözünün qafiyəsini tapmırıq
Niyəsini hardan tapaq?
Elə çarəsini də
Bizə demişdilər ki,
anamızın gülüşünü,
atamızın əllərini ayrılıqlardan tapaq
Tapmadıq,
itirməyə başladıq
Behiştdən ana bətninə çəkilən,
həyat işarəsini də.
Xoşbəxtlik də asanlaşıb
nə az, nə çox
nənəndən yadigar üzük,
bir də ona can atan barmaq lazımdı
Sən o qızın gözəlliyi
gül al deyən qadın da bilmir ki,
O qızın gözəlliyini evə aparmaq lazımdı
Şam yeməyindəki qadın
həzm üçün gələn qaimənin qəssabı deyil
Hərdən
restoranın pəncərəsindən qışqırmaq istəyirəm
Bura gəldiyimiz yollar da,
qarsona deyilən çox sağollar da
Alman hesabı deyil!
Niyə deyil?
Sevəndən sonra
bir kişi də cavab tapa bilmir
Sevirsən, sevirsən
əllərin pulqabından qopa bilmir
Bir də görürsən ki,
nə o qayıdır, nə də kağız parçalara
Gözlədiyin yollara
qanının rəngiylə dəst salırsan xalçaları
Yenə də ayaqqabısının tozunu silmir.
İki eyni adama sual vermişdim
Biri uzaqlardasan,
biri uzaqlardayam
demişdi
Yəqin, yadına düşür
Zəng edib, soruşdum
hardasan?
Dedin; Allah bilir, hardayam
Zəngdən qabaq soruşmuşdum
bilməmişdi...
Sinif "o"
Gözlərini qapıdan,
çəkməməkdən başlayar
Onun dərsə gəlməməyi
Əvvəl lövhədə həsrəti çəkilər,
Sonra ürəyi.
İkisini birləşdirib sevərsən
Təksən deyə, iki alarsan
Yanındakı boş stulda oturan olmaz
Ki, ayaqları
məktəbli formasındakı yoxluqdan başqa,
nəsə saxlaya bilməz.
Əlinin içində yuxulu olarsan
Pəncərəni,
top əvəzi sındırar- səhər
Dəftərindən bir ağ vərəq qoparıb,
Qara saçlarına göndərərsən,
təyyarə təhər.
Bir söz belə yazmadan.
Çatsa, başa tez düşər
qayıtsa, qanadından tel düşər.
Suallar,
almadığın cavablardan verildikcə
Tənəffüsün də səsi kəsilər,
Dəhlizin boşluğunda.
Müəllimə qələm verən dostuna, düşmən kəsilərsən
Qayıbla, jurnalın tanışlığında.
Bir partada sevgidən,
O birində darıxmaqdan danışılar
Barmağını qaldırıb, susarsan
Hislərin evdə qalar.
Birdən tənhalığın səsin çıxararsan
Müəllim yox,
"Hər zaman yanındayıq" deyənlərin,
sükutu qovar.
Çiynində, özündən ağır ayrılıqla,
evə gələndə görərsən ki,
Xəyallar sevginin yol qırağıdır
Dayanmadan, tez keçərsən,
qəza təhlükəsi var.
