və 

qıpqırmızı əqrəbləri...

...Əvvəl 

içində süd dişi itkin düşdü,

sonra bir evin otaqları,

sonra da özü.

...ağaclar böyüdükcə məzarlara tərəf,

uzaqlarda

bir qız qarımağı sevdi,

bir güzgü özünə tamaşa etməyi,

bir Allahsa unudulmağı...

... Hələ

kağızların məktub kimi ölməyini demirəm,

hələ

sobadakı buludların azadlığından danışmıram...

...bir tərəfdə

heykəllər qapıları döydükcə

bayraqlar quşların qanadını tanıdı,

balıqlar dilənçilərin ovcunu,

analarsa öz bədənini.

Bilirsənmi,

adam öz bədənini tanıdığı gündən başlayar qış fəsli...

...və bir gün 

Vətənə söykənən saatın 

qıpqırmızı əqrəbləri 

bağışladı səngərlərin günahını...

...və 

saatın içindən

nə süd dişi tapıldı,

nə də evin otaqları.

Bircə 

özü tapıldı həmin adamın,

amma,

amma 

ayaqlarına qədər...

Dedi;

Unudun gözlərinizi, bir azdan səhər açılaq,

və

bir azdan darıxacaq göy üzünə atılmış siqaret kötükləri...