İlkin Tomar - ÇOBAN YASTIĞI
Poeziya
- 09.02.2015
- 0 Şərh
- 3089 Baxış
Məktub yazıram,
Sənə Cənnətdən.
Qoca bir Palıdam mən,
Küsmüşəm bu günəşdən.
Usanmışam illərdən,
Tək ümidim sənsən sən.
Keçdi günlər,
Keçdi illər,
Bitdi... Bitdi...
Təbəssümlər...
Quruyur budaqlarım,
Tökülür yarpaqlarım.
Azalır pöhrələrim,
Sayıram günlərimi,
Sənə yazıram,
Məzar qazıram.
Mən ölürəm....
Tək ümidim sənsən sən.
Sən bir gülsən,
Cənnətimdə bitsən,
Göz qamaşdırar,
Ləçəklərinin ağı,
Sən ətirli bir,
Çoban yastığı.
Sən bir gülsən,
Üzümə əgər,
Bulud gedər,
Günəş gülər,
Üzümə...
Sən bir gülsən,
Üzümə əgər,
Ağrı keçər,
Taqət gələr,
Dizimə...
Sən bir gülsən,
Quşlar uçar, yenidən.
Sən bir gülsən,
Bülbül doymaz, nəğmədən.
Tək ümidim sənsən sən.
Göz qamaşdırır,
Ləçəklərinin ağı.
Sən ətirli bir,
Çoban yastığı.
Yaz gecikdi,
Sən gecikdin.
Palıd öldü,
Məzar örtüldü.
Cənnət ağladı, susdu.
Torpaq palıdı, uddu.
Gecə düşdü,
Günəş doğdu.
Palıd yoxdu,
Hamı unutdu.
Günlər keçdi,
Vədə yetdi.
Tərpəndi, bir gün,
Məzarın sağı.
Kimsə qazdı,
İçdən torpağı.
Başın qaldırdı,
Gözlərin açdı.
Körpə bir,
Çoban yastığı...
Göz qamaşdırır,
Ləçəklərinin ağı.
Sən ətirli bir,
Çoban yastığı...
Sən bir bax,
Bu kələyə.
Palıd döndü,
Kəpənəyə.
Uçdu, uçdu,
Dayanmadı.
Uçdu, uçdu.
Yorulmadı.
Baxdı o çiçəyə,
Baxdı bu çiçəyə.
Gördü məzar üstə,
Bir boynu bükük,
Gözləri nəmli,
Çox kədərli.
Ürəyi dağlı,
Çoban yastığı.
Görməz oldu,
Solu, sağı.
Bir an belə,
Dayanmadı.
Uçdu yenə,
Ona sarı.
Dövrə vurdu,
Mənəm - dedi.
Yerə qondu,
Gəldim - dedi.
Çox axtardım,
Səni tapdım.
Gəzdim düzü,
Gəzdim dağı.
Mən kəpənək,
Sənsə çiçək,
Çoban yastığı.
Tək ümidim sənsən sən.
Göz qamaşdırır,
Ləçəklərinin ağı.
Sən ətirli bir,
Çoban yastığı...
Ədəbiyyat.biz
