Malik Atilay. Danışdırma bu şəhəri... (ŞEİRLƏR)
Poeziya
- 25.12.2018
- 0 Şərh
- 1638 Baxış
Ağaclar həsrət tökür burada
Danışdırma bu şəhəri
Danışsa çox şeylər üzə çıxar
Ölülərin sayı itər
Qanlar dizə çıxar
O alışıb susmağa
Danışdırma bu şəhəri
Gündüzünə qarışmasın gecələri
Uçulmasın binaları
Dağılmasın küçələri
Qırıq-qırıq ümidlər tökülər
Bakının dilindən
Ağacları həsrət tökər hər payız yarpaq əvəzi
Ayrılıq qoxuyar gülündən
Ağaclar həsrət tökür burada
Keçmişdən gəlmə bir səstək
Dolaşır küçələri kimsəsiz adam
Divarlara sual verir
Yollardan alır cavab
Özündən qaçar burada
Özünə qaçır adam...
Taleyinə uduzmuş qadınlar
Uşaq evi
Gözlərində qorxu böyüdən uşaqların
Qulaqlarından
Qadağalar sırğatək asılıb
Tərli pəncərədə "ana" yazılıb...
Qadınlar
Sıraya düzülmüş
Yolların kənarında
Dan yeri sökülür
Günəş yaşlı müəllim kimi
Asta-asta qalxır göyün pilləkənlərini
Taleyinə uduzmuş qadınlar evlərinə dönür
Yarıyuxulu körpələrin gözləri
Güllə kimi açılır onların üstünə
İlk eşitdikləri söz ana...
Qocalar evi
Əzilmiş vərəqə bənzəyən üzlərdəki
Umudsuz, çarəsiz təbəssüm
Altını bulayan qadın buğlanan gözləriylə görür ölümü
Və yuxusunda hər səhər eşitdiyi
"ana" sözünə qarışır
Söyüşləri sanitarın...
***
Səndən danışacam məhşər günü
Bütün suallara cavabım
Bu qızdı deyəcəm…
Üzünə gülüş qonduran
Ürəyinə ümid gətirən sözlərim buna şahid duracaqlar
Şaxtanın əl üzən vaxtında
Ovcumda isinən əllərini göstərib əllərim
Deyəcəklər ki
Bizim də tək savabımız
o qızın üşüyən əllərini qucaqlamağımız olub…
Qələndərsayağı
Dərgahdan qovulmuş qələndər kimi,
Atıb xurcunuma tənhalığımı
Gəzirəm küçə-küçə...
Bu gecə
Şüşəsinə çatlar düşmüş pəncərəni
intihar etməyə çağırır asfalt
Küləklər göylərə aparır
otellərdəki yeniyetmə qızların ağrılarını...
Buludların arxasında gizlənir
bu gecənin əməl dəftərinə
nə yazacaqlarını bilməyən çarəsiz mələklər
Hirsdən, ehtirasdan yanan gecəni
Yağış soyutmaq istəyir
Yağış damlalarıyla sinəsindən vurulur
Müəzzinin yanıqlı səsi
***
Yeniyetmələrin zirzəmilərdə gözlərdən iraq çəkdiyi siqaretlərtək
Ayıb bir şeymiş kimi içində gəzdirdiyin sevgi
Sevgi deyil, Əli...
Dağıt həyatını köhnə məhlələr kimi,
Dünənlərinin aynasından acıqla gülməsin deyə xatirələr
Sındır bütün güzgüləri...
Uçurt özülünü sabahların
Pərən-pərən elə həyatının sütunlarını
Qaç evindən
Qaçanda yaddan çıxarma
Sevinclərinin altını söndür,
Xəyallarını ümidlərdən ayır, Əli...
Sevgini və ümidlərini
Daşıyacaq sabahın,
Böləcək kimsən qalmayıb
Sonuncu pulunla aldığın kökənim
Yarısını quşlara atırsan
Pişiklərə verirsən yarısını, Əli...
