Stalinin son sirri:  Mavzoleydə dəfn edilən kimdir?

Stalinin son sirri: Mavzoleydə dəfn edilən kimdir?

Kommunist rəhbərin həyatı uzun müddət məxfi qrif altında arxivlərdə saxlanılıb. Son zamanlar yazıçı V.Suvorov yaxud peşəkar kəşfiyyatçı V.Rezunun sayəsində (1978-ci ildə İngiltərəyə gizli şəkildə qaça bilib. Buna görə SSRİ-də ölüm hökmünə məhkum edilib) bununla bağlı müzakirələr ocağı yenidən alovlanıb.

 

Onun yerinə oxşarı əməliyyat edilir...


 

Hamımız bilirik ki, Stalin 5 mart 1953-cü ildə vəfat edib və bundan sonrakı 5 gün ərzində ölkənin ən peşəkar həkimləri onun həyatının xilası üçün əllərindən gələni ediblər. Lakin sovet tarixinin sirlərini öyrənən tədqiqatçıların fikrinə görə, istər onun ölümünü görən şahidlər, istərsə də onu xilas etməyə çalışan həkimlər sən demə, heç ellər atası üçün vuruşmayıblar. Rəhbərin yerinə əməliyyat stolunda uzanan onun oxşarı olub. Bunun həyata keçirilməsi haqqında əmri isə o zaman SSRİ-də ikinci adam hesab edilən Lavrenti Beriya verib.

Professor Leonid Maxnoviç İkinci Dünya Müharibəsi ərəfəsində Avstriya qəzetlərinin birində verilmiş materialı taparaq ictimaiyyətə təqdim edib. Burada yazılır ki, günlərin birində hansısa məşhur həkim ellər atasını müayinəsi üçün dəvət edilir. Qarşısında eyni üz cizgilərinə malik olan beş adamı görəndə yerində duruxub qalır. Xarici cizgilər baxımından bir-birindən fərqlənməyən bu şəxsləri yalnız daxili orqanlarının quruluşuna görə ayırd etmək mümkün idi.

Panteleymon Vasilyevski adlı Qərbi Ukraynalı dustaq isə Neyman adlı tibb sahəsi üzrə professordan son dərəcə qəribə şeylər eşitdiyini deyib. Onun bildirdiyinə görə, həmin şəxs müharibə zamanı Hitleri, ondan sonra isə Stalini müayinə edib. Müayinələr zamanı onu hər birində eyni rəhbərin oturduğu müxtəlif  bir neçə otağa aparırdılar. Lakin gördüyü bu şəxslərdən hansının əsl Stalin olduğunu isə o heç zaman təyin edə bilməyib.

 

Kəndçi Rəşid

 

Stalinin oxşarlarından biri heç vaxt məktəb üzü görməmiş Şimali Qafqazlı kəndçi Rəşid olub. Onu bütün ölkədə Stalini zahir cəhətdən əvəz edə biləcək şəxsləri axtaran xüsusi idarənin işçiləri tapmışdı. Rəşidi ortaya çıxarandan sonra dərhal Moskvaya gətirmişdilər. Burada ona rəhbərə bənzəyən digər şəxs - aktyor Dikiy iki il ərzində dərs keçmişdi. Nəhayət, məşğələlər qurtarandan sonra  Stalinin əvəzinə bir sıra görüş və qəbullarda iştirak etmişdi.

 

Mühasib Yevsey Lubiçko


 

Bənzərlər sırasında Yevsey Lubiçkonun adı daha çox hallanır. Onun var olması haqqında ilk dəfə kanadalı jurnalist İrvinq Xerrol 1981-ci ildə "Dublyor” adlı məqaləsində məlumat vermişdi. 1934-cü ildə Siyasi Büronun üzvü olan Serqey Kirovun qətlindən sonra Stalin xarici görünüş baxımında tamamilə ona oxşayan insanın tapılmasını əmr edir. Belə insan Ukrayna şəhərlərindən birində ortaya çıxır. O, mühasib Vinica Yevsey Lubiçko idi.

1935-ci ilin sentyabrında Lubiçkonun qapısının qarşısında qara limuzin dayanır. Bir qədər sonra onun içindən çıxan hündürboy, enerjili gənclər ukraynalını ailəsi ilə vidalaşmağa imkan vermədən maşına basıb naməlum istiqamətə aparırlar. Mühasibi tezliklə Moskvadan kənarda yerləşən ətrafı hündür hasarla əhatələnmiş malikanələrdən birinə yerləşdirirlər. Dublyor sadəcə göstərilən kinoxronikalara baxıb Stalinin qəlyanı necə yandırması, danışma qaydasını mənimsəməli idi. Yalnız yarım ildən sonra Lubiçkonun müəllimləri cəsarət edib onu sonuncu imtahana gətirmək qərarını verirlər. İosif Vissarionoviç şəxsən oxşarını qəbul edir.

Stalin müəllimlərin gördüyü işdən razı qalaraq, bənzəri ilə hələ bir rumka konyak da içir. Dublyor onu tez-tez teatrlarda əvəz edirdi. Hansı ki, burada rəhbərə sui-qəsd törətmək çox asan bir şey idi. Onu lojada görən tamaşaçılar cəld yerindən tərpənir və ayaq üstə alqışlayırdılar. Stalinin yerinə Lubiçkonun 7 noyabr və 1 may tarixlərində mavzoleyə getməsinə gəlincə isə, bunu çox yaxın dövlət adamları bilirdi: Malenkov, Bulqanin, Xruşov, Molotov və Beriya.

 

Ölüm – uğursuz tamaşa

 

Toronto universitetinin tarixçisi Qreq Sinkonun sözlərinə görə, Stalinin ölümü 1953-cü ildə nəinki Sovetlər İttifaqını həmçinin bütün dünyanı şoka salan sadəcə olaraq çox uğurla tamamlanmış tamaşa idi. Stalin artıq ən güclü diktator olmaqdan yorulmuşdu. Onun hər sözü mübahisə edilmədən qəbul edilir və çox vaxtda düşünülmədən həyata keçirilirdi. İllər keçdikcə yaşlılığını rahat keçirmək haqqında fikirləşirdi, lakin tiranlar üçün bu, qeyri-mümkün idi. O, bilirdi ki, "dostları” və "sadiq qulluqçuları” zəifliyini bilən kimi dərhal sui-qəsd haqqında fikirləşməyə başlayacaqlar. Belə sonluğu qabaqlamaqdan ötrü Lavrenti Beriyaya "Himalaya səyahət” adlı əməliyyatı keçirmək əmrini verir. Burada əsas rolları isə onun iki bənzəri oynayır.

 

Boris Ayrapetov


 

1950-ci ilin dekabrında "Moskva-Ankara-Kabil-Tehran-Mədrəs” marşrutu istiqamətində bənzərlərindən biri – Boris Ayrapetov yola salınır. O, artıq əldən düşmüş, bütün işlərini təhvil vermiş və ömrünün sonlarını Himalay dağlarında keçirməyə hazırlaşan kar tacir İsa rolunu oynamalı olur. Bunun özü üçün sonuncu səfər olduğunu başa düşməyən oxşar, mərkəzə marşrutunun keçdiyi yerlərdəki siyasi əhval-ruhiyyə haqqında mütəmadi şifrələr göndərirdi.

 

Aftandil Djalaqoniya


 

Moskvada isə bu ərəfədə daha bir bənzər Aftandil Djalaqoniya gözləyirdi. Axırıncıya daha mühüm vəzifə tapşırılmışdı. Məhz o təntənəli şəkildə mavzoleydə dəfn olunmalı idi. Daha sonra şübhə doğurmasın deyə Stalinin mühafizəçiləri, xüsusiylə də onların rəhbəri general Vlasika dəyişdirildi. Bunun ardınca isə xəstəlik bəhanəsiylə Stalinin yanına onu əla tanıyan insanlardan heç biri buraxılmadı.

Qrek Sinko həmçinin rəhbərin niyə məhz Himalayı seçməsinin də səbəblərini açıqlayır. "Xristos və Stalin-paralellər və perpendikulyarlar” adlı kitabında tarixçi göstərir ki, keçmiş seminarist İosif Stalin teoloji (dini) ədəbiyyatla yaxından tanış olmuş və bunların sırasında "Tibet İncili”ni də oxumuşdu. Burada bildirilir ki, Məsih xaçda ölməyib, əksinə sağ qalıb. Tələbələri tərəfindən xilas ediləndən sonra həyatını Hindistanda Kəşmir ştatında sona vurub. Natonoviç adlı jurnalist 1887-ci ildə Hindistanda olan zaman tibet rahiblərindən biri ilə görüşür və rahib ona məbədlərində avropalıların Xristos adlandırdığı "Müqəddəs İsa” adlı əlyazmanın saxlanıldığını bildirir. Qrek Sinko yazır: ”Allahın getdiyi hind yolunu təkrarlamaq, sovet kommunistlərinin tanrısının həyat məqsədi idi. Bu uşaqlıq arzularının da təcəssümüdür”. Yəqin elə buna görədir ki, Stalinin sonuncu bənzərinin ölməli olduğu ad İssa və ya İsa bəy adlanırdı. Stalinin siyasət meydanından getmək planı mükəmməl həyata keçirilmişdi. Onun sonuncu iki oxşarından biri yoxluğa qərq olmuş, digəri isə Leninlə yanbayan mavzoleydə uzanmışdı.

Sinko tərəfindən İosif Vissarionoviçin həyatının əsl sonluğu ilə bağlı söylənilən təxminlər Sovet ölkəsində bəzi hadisələrin açıqlanmasına imkan yaradır.

 

Diri ikən basdırılmaq


 

Partiyanın 20-ci qurultayında şəxsiyyətə pərəstişin tənqidi və ondan imtina olunmağın təklifi ölkəni idarə edən yuxarıda oturan qüvvələr üçün təhlükə mənbəyi idi. Aşağılardan cavan, enerjili gənclər yığılırdı ki, asanlıqla Xruşov, Kaqanov, Molotov, Malenkov, Beriyanın günahsız insanların qətlində günhakar olduqlarını sübuta yetirə bilsinlər. Qurultay Stalinin özü üçün daha gərəkli idi, çünki bunun vasitəsilə yeni həyatında birinci addımını atırdı. Rahatlıq addımı.

Ortaya maraqlı sual çıxır. Görəsən, niyə 1956-cı ildə şəxsiyyətə pərəstişin partiya qurultayında pislənməsindən Stalinin oxşarının bədəni mavzoleydən götürülmədi? Cavab çox sadədir. Ona görə ki, Stalin həmin vədəyə qədər sağ idi və indiyə qədər də bilinmir - əgər "köhnə dostları” tərəfindən bu addım atılsaydı, o hansı reaksiyanı verərdi.

Daha bir məqam onun qızı Svetlana ilə bağlıdır. SSRİ-dən getməyin asan olmadığı bir vaxtda onun hind zabitinə ərə gedərək, ölkəni rahat şəkildə tərk etməyinə icazə verilir. Halbuki bu qadın kənarda nə isə danışa bilərdi. Bunun da cavabı yuxarıdakı ilə eynidir. Sadəcə, ona qəsdən bu izdivaca getməyə şərait yaratdılar. Səbəb isə sovet kommunistlərinin liderinin heç olmasa darıxdığı zamanlarda sevimli qızını uzaqdan görməyə şəraitinin olması idi.

Kommunist rəhbərin həyatı uzun müddət məxfi qrif altında arxivlərdə saxlanılıb. Son zamanlar yazıçı V.Suvorov yaxud peşəkar kəşfiyyatçı V.Rezunun sayəsində (1978-ci ildə İngiltərəyə gizli şəkildə qaça bilib. Buna görə SSRİ-də ölüm hökmünə məhkum edilib) bununla bağlı müzakirələr ocağı yenidən alovlanıb.

 

Onun yerinə oxşarı əməliyyat edilir...

 

Hamımız bilirik ki, Stalin 5 mart 1953-cü ildə vəfat edib və bundan sonrakı 5 gün ərzində ölkənin ən peşəkar həkimləri onun həyatının xilası üçün əllərindən gələni ediblər. Lakin sovet tarixinin sirlərini öyrənən tədqiqatçıların fikrinə görə, istər onun ölümünü görən şahidlər, istərsə də onu xilas etməyə çalışan həkimlər sən demə, heç ellər atası üçün vuruşmayıblar. Rəhbərin yerinə əməliyyat stolunda uzanan onun oxşarı olub. Bunun həyata keçirilməsi haqqında əmri isə o zaman SSRİ-də ikinci adam hesab edilən Lavrenti Beriya verib.

Professor Leonid Maxnoviç İkinci Dünya Müharibəsi ərəfəsində Avstriya qəzetlərinin birində verilmiş materialı taparaq ictimaiyyətə təqdim edib. Burada yazılır ki, günlərin birində hansısa məşhur həkim ellər atasını müayinəsi üçün dəvət edilir. Qarşısında eyni üz cizgilərinə malik olan beş adamı görəndə yerində duruxub qalır. Xarici cizgilər baxımından bir-birindən fərqlənməyən bu şəxsləri yalnız daxili orqanlarının quruluşuna görə ayırd etmək mümkün idi.

Panteleymon Vasilyevski adlı Qərbi Ukraynalı dustaq isə Neyman adlı tibb sahəsi üzrə professordan son dərəcə qəribə şeylər eşitdiyini deyib. Onun bildirdiyinə görə, həmin şəxs müharibə zamanı Hitleri, ondan sonra isə Stalini müayinə edib. Müayinələr zamanı onu hər birində eyni rəhbərin oturduğu müxtəlif  bir neçə otağa aparırdılar. Lakin gördüyü bu şəxslərdən hansının əsl Stalin olduğunu isə o heç zaman təyin edə bilməyib.

 

Kəndçi Rəşid

 

Stalinin oxşarlarından biri heç vaxt məktəb üzü görməmiş Şimali Qafqazlı kəndçi Rəşid olub. Onu bütün ölkədə Stalini zahir cəhətdən əvəz edə biləcək şəxsləri axtaran xüsusi idarənin işçiləri tapmışdı. Rəşidi ortaya çıxarandan sonra dərhal Moskvaya gətirmişdilər. Burada ona rəhbərə bənzəyən digər şəxs - aktyor Dikiy iki il ərzində dərs keçmişdi. Nəhayət, məşğələlər qurtarandan sonra  Stalinin əvəzinə bir sıra görüş və qəbullarda iştirak etmişdi.

 

Mühasib Yevsey Lubiçko

 

Bənzərlər sırasında Yevsey Lubiçkonun adı daha çox hallanır. Onun var olması haqqında ilk dəfə kanadalı jurnalist İrvinq Xerrol 1981-ci ildə "Dublyor” adlı məqaləsində məlumat vermişdi. 1934-cü ildə Siyasi Büronun üzvü olan Serqey Kirovun qətlindən sonra Stalin xarici görünüş baxımında tamamilə ona oxşayan insanın tapılmasını əmr edir. Belə insan Ukrayna şəhərlərindən birində ortaya çıxır. O, mühasib Vinica Yevsey Lubiçko idi.

1935-ci ilin sentyabrında Lubiçkonun qapısının qarşısında qara limuzin dayanır. Bir qədər sonra onun içindən çıxan hündürboy, enerjili gənclər ukraynalını ailəsi ilə vidalaşmağa imkan vermədən maşına basıb naməlum istiqamətə aparırlar. Mühasibi tezliklə Moskvadan kənarda yerləşən ətrafı hündür hasarla əhatələnmiş malikanələrdən birinə yerləşdirirlər. Dublyor sadəcə göstərilən kinoxronikalara baxıb Stalinin qəlyanı necə yandırması, danışma qaydasını mənimsəməli idi. Yalnız yarım ildən sonra Lubiçkonun müəllimləri cəsarət edib onu sonuncu imtahana gətirmək qərarını verirlər. İosif Vissarionoviç şəxsən oxşarını qəbul edir.

Stalin müəllimlərin gördüyü işdən razı qalaraq, bənzəri ilə hələ bir rumka konyak da içir. Dublyor onu tez-tez teatrlarda əvəz edirdi. Hansı ki, burada rəhbərə sui-qəsd törətmək çox asan bir şey idi. Onu lojada görən tamaşaçılar cəld yerindən tərpənir və ayaq üstə alqışlayırdılar. Stalinin yerinə Lubiçkonun 7 noyabr və 1 may tarixlərində mavzoleyə getməsinə gəlincə isə, bunu çox yaxın dövlət adamları bilirdi: Malenkov, Bulqanin, Xruşov, Molotov və Beriya.

 

Ölüm – uğursuz tamaşa

 

Toronto universitetinin tarixçisi Qreq Sinkonun sözlərinə görə, Stalinin ölümü 1953-cü ildə nəinki Sovetlər İttifaqını həmçinin bütün dünyanı şoka salan sadəcə olaraq çox uğurla tamamlanmış tamaşa idi. Stalin artıq ən güclü diktator olmaqdan yorulmuşdu. Onun hər sözü mübahisə edilmədən qəbul edilir və çox vaxtda düşünülmədən həyata keçirilirdi. İllər keçdikcə yaşlılığını rahat keçirmək haqqında fikirləşirdi, lakin tiranlar üçün bu, qeyri-mümkün idi. O, bilirdi ki, "dostları” və "sadiq qulluqçuları” zəifliyini bilən kimi dərhal sui-qəsd haqqında fikirləşməyə başlayacaqlar. Belə sonluğu qabaqlamaqdan ötrü Lavrenti Beriyaya "Himalaya səyahət” adlı əməliyyatı keçirmək əmrini verir. Burada əsas rolları isə onun iki bənzəri oynayır.

 

Boris Ayrapetov

 

1950-ci ilin dekabrında "Moskva-Ankara-Kabil-Tehran-Mədrəs” marşrutu istiqamətində bənzərlərindən biri – Boris Ayrapetov yola salınır. O, artıq əldən düşmüş, bütün işlərini təhvil vermiş və ömrünün sonlarını Himalay dağlarında keçirməyə hazırlaşan kar tacir İsa rolunu oynamalı olur. Bunun özü üçün sonuncu səfər olduğunu başa düşməyən oxşar, mərkəzə marşrutunun keçdiyi yerlərdəki siyasi əhval-ruhiyyə haqqında mütəmadi şifrələr göndərirdi.

 

Aftandil Djalaqoniya

 

Moskvada isə bu ərəfədə daha bir bənzər Aftandil Djalaqoniya gözləyirdi. Axırıncıya daha mühüm vəzifə tapşırılmışdı. Məhz o təntənəli şəkildə mavzoleydə dəfn olunmalı idi. Daha sonra şübhə doğurmasın deyə Stalinin mühafizəçiləri, xüsusiylə də onların rəhbəri general Vlasika dəyişdirildi. Bunun ardınca isə xəstəlik bəhanəsiylə Stalinin yanına onu əla tanıyan insanlardan heç biri buraxılmadı.

Qrek Sinko həmçinin rəhbərin niyə məhz Himalayı seçməsinin də səbəblərini açıqlayır. "Xristos və Stalin-paralellər və perpendikulyarlar” adlı kitabında tarixçi göstərir ki, keçmiş seminarist İosif Stalin teoloji (dini) ədəbiyyatla yaxından tanış olmuş və bunların sırasında "Tibet İncili”ni də oxumuşdu. Burada bildirilir ki, Məsih xaçda ölməyib, əksinə sağ qalıb. Tələbələri tərəfindən xilas ediləndən sonra həyatını Hindistanda Kəşmir ştatında sona vurub. Natonoviç adlı jurnalist 1887-ci ildə Hindistanda olan zaman tibet rahiblərindən biri ilə görüşür və rahib ona məbədlərində avropalıların Xristos adlandırdığı "Müqəddəs İsa” adlı əlyazmanın saxlanıldığını bildirir. Qrek Sinko yazır: ”Allahın getdiyi hind yolunu təkrarlamaq, sovet kommunistlərinin tanrısının həyat məqsədi idi. Bu uşaqlıq arzularının da təcəssümüdür”. Yəqin elə buna görədir ki, Stalinin sonuncu bənzərinin ölməli olduğu ad İssa və ya İsa bəy adlanırdı. Stalinin siyasət meydanından getmək planı mükəmməl həyata keçirilmişdi. Onun sonuncu iki oxşarından biri yoxluğa qərq olmuş, digəri isə Leninlə yanbayan mavzoleydə uzanmışdı.

Sinko tərəfindən İosif Vissarionoviçin həyatının əsl sonluğu ilə bağlı söylənilən təxminlər Sovet ölkəsində bəzi hadisələrin açıqlanmasına imkan yaradır.

 

Diri ikən basdırılmaq

 

Partiyanın 20-ci qurultayında şəxsiyyətə pərəstişin tənqidi və ondan imtina olunmağın təklifi ölkəni idarə edən yuxarıda oturan qüvvələr üçün təhlükə mənbəyi idi. Aşağılardan cavan, enerjili gənclər yığılırdı ki, asanlıqla Xruşov, Kaqanov, Molotov, Malenkov, Beriyanın günahsız insanların qətlində günhakar olduqlarını sübuta yetirə bilsinlər. Qurultay Stalinin özü üçün daha gərəkli idi, çünki bunun vasitəsilə yeni həyatında birinci addımını atırdı. Rahatlıq addımı.

Ortaya maraqlı sual çıxır. Görəsən, niyə 1956-cı ildə şəxsiyyətə pərəstişin partiya qurultayında pislənməsindən Stalinin oxşarının bədəni mavzoleydən götürülmədi? Cavab çox sadədir. Ona görə ki, Stalin həmin vədəyə qədər sağ idi və indiyə qədər də bilinmir - əgər "köhnə dostları” tərəfindən bu addım atılsaydı, o hansı reaksiyanı verərdi.

Daha bir məqam onun qızı Svetlana ilə bağlıdır. SSRİ-dən getməyin asan olmadığı bir vaxtda onun hind zabitinə ərə gedərək, ölkəni rahat şəkildə tərk etməyinə icazə verilir. Halbuki bu qadın kənarda nə isə danışa bilərdi. Bunun da cavabı yuxarıdakı ilə eynidir. Sadəcə, ona qəsdən bu izdivaca getməyə şərait yaratdılar. Səbəb isə sovet kommunistlərinin liderinin heç olmasa darıxdığı zamanlarda sevimli qızını uzaqdan görməyə şəraitinin olması idi.

- See more at: http://axar.az/news/1458#sthash.jP8186Ly.dpuf

Kommunist rəhbərin həyatı uzun müddət məxfi qrif altında arxivlərdə saxlanılıb. Son zamanlar yazıçı V.Suvorov yaxud peşəkar kəşfiyyatçı V.Rezunun sayəsində (1978-ci ildə İngiltərəyə gizli şəkildə qaça bilib. Buna görə SSRİ-də ölüm hökmünə məhkum edilib) bununla bağlı müzakirələr ocağı yenidən alovlanıb.

 

Onun yerinə oxşarı əməliyyat edilir...

 

Hamımız bilirik ki, Stalin 5 mart 1953-cü ildə vəfat edib və bundan sonrakı 5 gün ərzində ölkənin ən peşəkar həkimləri onun həyatının xilası üçün əllərindən gələni ediblər. Lakin sovet tarixinin sirlərini öyrənən tədqiqatçıların fikrinə görə, istər onun ölümünü görən şahidlər, istərsə də onu xilas etməyə çalışan həkimlər sən demə, heç ellər atası üçün vuruşmayıblar. Rəhbərin yerinə əməliyyat stolunda uzanan onun oxşarı olub. Bunun həyata keçirilməsi haqqında əmri isə o zaman SSRİ-də ikinci adam hesab edilən Lavrenti Beriya verib.

Professor Leonid Maxnoviç İkinci Dünya Müharibəsi ərəfəsində Avstriya qəzetlərinin birində verilmiş materialı taparaq ictimaiyyətə təqdim edib. Burada yazılır ki, günlərin birində hansısa məşhur həkim ellər atasını müayinəsi üçün dəvət edilir. Qarşısında eyni üz cizgilərinə malik olan beş adamı görəndə yerində duruxub qalır. Xarici cizgilər baxımından bir-birindən fərqlənməyən bu şəxsləri yalnız daxili orqanlarının quruluşuna görə ayırd etmək mümkün idi.

Panteleymon Vasilyevski adlı Qərbi Ukraynalı dustaq isə Neyman adlı tibb sahəsi üzrə professordan son dərəcə qəribə şeylər eşitdiyini deyib. Onun bildirdiyinə görə, həmin şəxs müharibə zamanı Hitleri, ondan sonra isə Stalini müayinə edib. Müayinələr zamanı onu hər birində eyni rəhbərin oturduğu müxtəlif  bir neçə otağa aparırdılar. Lakin gördüyü bu şəxslərdən hansının əsl Stalin olduğunu isə o heç zaman təyin edə bilməyib.

 

Kəndçi Rəşid

 

Stalinin oxşarlarından biri heç vaxt məktəb üzü görməmiş Şimali Qafqazlı kəndçi Rəşid olub. Onu bütün ölkədə Stalini zahir cəhətdən əvəz edə biləcək şəxsləri axtaran xüsusi idarənin işçiləri tapmışdı. Rəşidi ortaya çıxarandan sonra dərhal Moskvaya gətirmişdilər. Burada ona rəhbərə bənzəyən digər şəxs - aktyor Dikiy iki il ərzində dərs keçmişdi. Nəhayət, məşğələlər qurtarandan sonra  Stalinin əvəzinə bir sıra görüş və qəbullarda iştirak etmişdi.

 

Mühasib Yevsey Lubiçko

 

Bənzərlər sırasında Yevsey Lubiçkonun adı daha çox hallanır. Onun var olması haqqında ilk dəfə kanadalı jurnalist İrvinq Xerrol 1981-ci ildə "Dublyor” adlı məqaləsində məlumat vermişdi. 1934-cü ildə Siyasi Büronun üzvü olan Serqey Kirovun qətlindən sonra Stalin xarici görünüş baxımında tamamilə ona oxşayan insanın tapılmasını əmr edir. Belə insan Ukrayna şəhərlərindən birində ortaya çıxır. O, mühasib Vinica Yevsey Lubiçko idi.

1935-ci ilin sentyabrında Lubiçkonun qapısının qarşısında qara limuzin dayanır. Bir qədər sonra onun içindən çıxan hündürboy, enerjili gənclər ukraynalını ailəsi ilə vidalaşmağa imkan vermədən maşına basıb naməlum istiqamətə aparırlar. Mühasibi tezliklə Moskvadan kənarda yerləşən ətrafı hündür hasarla əhatələnmiş malikanələrdən birinə yerləşdirirlər. Dublyor sadəcə göstərilən kinoxronikalara baxıb Stalinin qəlyanı necə yandırması, danışma qaydasını mənimsəməli idi. Yalnız yarım ildən sonra Lubiçkonun müəllimləri cəsarət edib onu sonuncu imtahana gətirmək qərarını verirlər. İosif Vissarionoviç şəxsən oxşarını qəbul edir.

Stalin müəllimlərin gördüyü işdən razı qalaraq, bənzəri ilə hələ bir rumka konyak da içir. Dublyor onu tez-tez teatrlarda əvəz edirdi. Hansı ki, burada rəhbərə sui-qəsd törətmək çox asan bir şey idi. Onu lojada görən tamaşaçılar cəld yerindən tərpənir və ayaq üstə alqışlayırdılar. Stalinin yerinə Lubiçkonun 7 noyabr və 1 may tarixlərində mavzoleyə getməsinə gəlincə isə, bunu çox yaxın dövlət adamları bilirdi: Malenkov, Bulqanin, Xruşov, Molotov və Beriya.

 

Ölüm – uğursuz tamaşa

 

Toronto universitetinin tarixçisi Qreq Sinkonun sözlərinə görə, Stalinin ölümü 1953-cü ildə nəinki Sovetlər İttifaqını həmçinin bütün dünyanı şoka salan sadəcə olaraq çox uğurla tamamlanmış tamaşa idi. Stalin artıq ən güclü diktator olmaqdan yorulmuşdu. Onun hər sözü mübahisə edilmədən qəbul edilir və çox vaxtda düşünülmədən həyata keçirilirdi. İllər keçdikcə yaşlılığını rahat keçirmək haqqında fikirləşirdi, lakin tiranlar üçün bu, qeyri-mümkün idi. O, bilirdi ki, "dostları” və "sadiq qulluqçuları” zəifliyini bilən kimi dərhal sui-qəsd haqqında fikirləşməyə başlayacaqlar. Belə sonluğu qabaqlamaqdan ötrü Lavrenti Beriyaya "Himalaya səyahət” adlı əməliyyatı keçirmək əmrini verir. Burada əsas rolları isə onun iki bənzəri oynayır.

 

Boris Ayrapetov

 

1950-ci ilin dekabrında "Moskva-Ankara-Kabil-Tehran-Mədrəs” marşrutu istiqamətində bənzərlərindən biri – Boris Ayrapetov yola salınır. O, artıq əldən düşmüş, bütün işlərini təhvil vermiş və ömrünün sonlarını Himalay dağlarında keçirməyə hazırlaşan kar tacir İsa rolunu oynamalı olur. Bunun özü üçün sonuncu səfər olduğunu başa düşməyən oxşar, mərkəzə marşrutunun keçdiyi yerlərdəki siyasi əhval-ruhiyyə haqqında mütəmadi şifrələr göndərirdi.

 

Aftandil Djalaqoniya

 

Moskvada isə bu ərəfədə daha bir bənzər Aftandil Djalaqoniya gözləyirdi. Axırıncıya daha mühüm vəzifə tapşırılmışdı. Məhz o təntənəli şəkildə mavzoleydə dəfn olunmalı idi. Daha sonra şübhə doğurmasın deyə Stalinin mühafizəçiləri, xüsusiylə də onların rəhbəri general Vlasika dəyişdirildi. Bunun ardınca isə xəstəlik bəhanəsiylə Stalinin yanına onu əla tanıyan insanlardan heç biri buraxılmadı.

Qrek Sinko həmçinin rəhbərin niyə məhz Himalayı seçməsinin də səbəblərini açıqlayır. "Xristos və Stalin-paralellər və perpendikulyarlar” adlı kitabında tarixçi göstərir ki, keçmiş seminarist İosif Stalin teoloji (dini) ədəbiyyatla yaxından tanış olmuş və bunların sırasında "Tibet İncili”ni də oxumuşdu. Burada bildirilir ki, Məsih xaçda ölməyib, əksinə sağ qalıb. Tələbələri tərəfindən xilas ediləndən sonra həyatını Hindistanda Kəşmir ştatında sona vurub. Natonoviç adlı jurnalist 1887-ci ildə Hindistanda olan zaman tibet rahiblərindən biri ilə görüşür və rahib ona məbədlərində avropalıların Xristos adlandırdığı "Müqəddəs İsa” adlı əlyazmanın saxlanıldığını bildirir. Qrek Sinko yazır: ”Allahın getdiyi hind yolunu təkrarlamaq, sovet kommunistlərinin tanrısının həyat məqsədi idi. Bu uşaqlıq arzularının da təcəssümüdür”. Yəqin elə buna görədir ki, Stalinin sonuncu bənzərinin ölməli olduğu ad İssa və ya İsa bəy adlanırdı. Stalinin siyasət meydanından getmək planı mükəmməl həyata keçirilmişdi. Onun sonuncu iki oxşarından biri yoxluğa qərq olmuş, digəri isə Leninlə yanbayan mavzoleydə uzanmışdı.

Sinko tərəfindən İosif Vissarionoviçin həyatının əsl sonluğu ilə bağlı söylənilən təxminlər Sovet ölkəsində bəzi hadisələrin açıqlanmasına imkan yaradır.

 

Diri ikən basdırılmaq

 

Partiyanın 20-ci qurultayında şəxsiyyətə pərəstişin tənqidi və ondan imtina olunmağın təklifi ölkəni idarə edən yuxarıda oturan qüvvələr üçün təhlükə mənbəyi idi. Aşağılardan cavan, enerjili gənclər yığılırdı ki, asanlıqla Xruşov, Kaqanov, Molotov, Malenkov, Beriyanın günahsız insanların qətlində günhakar olduqlarını sübuta yetirə bilsinlər. Qurultay Stalinin özü üçün daha gərəkli idi, çünki bunun vasitəsilə yeni həyatında birinci addımını atırdı. Rahatlıq addımı.

Ortaya maraqlı sual çıxır. Görəsən, niyə 1956-cı ildə şəxsiyyətə pərəstişin partiya qurultayında pislənməsindən Stalinin oxşarının bədəni mavzoleydən götürülmədi? Cavab çox sadədir. Ona görə ki, Stalin həmin vədəyə qədər sağ idi və indiyə qədər də bilinmir - əgər "köhnə dostları” tərəfindən bu addım atılsaydı, o hansı reaksiyanı verərdi.

Daha bir məqam onun qızı Svetlana ilə bağlıdır. SSRİ-dən getməyin asan olmadığı bir vaxtda onun hind zabitinə ərə gedərək, ölkəni rahat şəkildə tərk etməyinə icazə verilir. Halbuki bu qadın kənarda nə isə danışa bilərdi. Bunun da cavabı yuxarıdakı ilə eynidir. Sadəcə, ona qəsdən bu izdivaca getməyə şərait yaratdılar. Səbəb isə sovet kommunistlərinin liderinin heç olmasa darıxdığı zamanlarda sevimli qızını uzaqdan görməyə şəraitinin olması idi.

- See more at: http://axar.az/news/1458#sthash.jP8186Ly.dpuf