güzgülərdən doğma olmaq istəyirəm buludlara,

yollardan ayaqlarını kəsmək istəyirəm ayrılıqların...

Heyif,

yağışların üzü qalmır

güzgülərin yaddaşında.

...və sonra darıxmağımız balıq üzlü sulara dağılır.

Saata baxmadığımız andan yaşadığımız hər dəqiqə ölü doğulur

bu evin saralmış ürəyində.

Sən demə,

bir kəpənək ömrünün əvvəlində

tələsdiyimiz bütün addımlar

xoşbəxtliyə yubanmaq imiş.

...Küçələrin kirli təbəssümündə

oğlumla atam arasında 

həmişə otuz yaşımda qalacağam.

...və mən bunu qəbirlərin qulağına pıçıldaya bilməyəcəm.

Axı, yaşamaq hər günün içindən sevdiklərini sağ çıxartmaqdır...

Uçuq tərəfinə söykəndiyin hər gecə

dustaq pəncərəsidir.

Massamın üstündəki kitablar əllərimin tənhalığıdır.

Hər saatın başında 

gizləmək istədiyim duru qaranlıqlar

mənə söylədi ki;

ömründə bircə dəfə qovuşmadınsa

heç vaxt tənha ola bilmirsən...

Ürəyinin dabanından çırpılırsan yerə.

Əqrəblərin səhərində

döydüyün hər günün qapısında.

...və beləcə tənhalıq diri gözlü gecələrə dönür,

qar üzlü ömürlərə qalır.

Sənsə hələ 

tək qaldığın üçün səhəri gözləyirsən

elektrik lampasının altında,

Allahı qarğıyırsan. 

Günəş qapını döyür artıq... 

Ayaqqablarım sarılır qapımızın ağzına.

Dur əlindən tut qarışqa arzuların...

Ölmə!

Onsuz da qapımızın üzün sevməz küçələrin göz yaşı.