ürəyimdə bütün güllə yerləri sağ qaldı,

ölmədim qumruların nəğməsində, çiçəklərin dilində...

Sevda susandan bəri 

ürəyim daha çox arxanca atılır sənin

qanadlarına tərəf yüyürən uçrumda

havaya sarılan yarasa gözlü dumanda...

Sənəcən qollarımın üstündə yaxın durdum

qıvrım qaranlıqdan asılan pəncərəyə,

eynəkli masalara...

Ürəyim yenə eyni tərəfə axır 

durğun dənizlərdə, lal səmalarda...

Heyf bilməmişəm, 

çiçəklərin doğulduğu gün ölürmüş bahar...

Günəşin əynindəsə

əlləri üşüyürmüş qışın

...Və birdə də bu payızda

bütün yollar ölü daşımaqdan yorulub artıq...

Bağışla, ayrılığın əlindən ala bilmədim səni...

Axı buludlar ölüm ayağında qalıb yağışların əlində...

Axı bütün sabahlar 

aydınlıqdan qıraq qalıb gecələrin əlində...