Elnur Astanbəyli. Atan gözüsulu adamdı, oğlum... (ŞEİRLƏR)
Poeziya
- 27.02.2019
- 0 Şərh
- 1843 Baxış
Atan gözüsulu adamdı, oğlum...
Atan gözüsulu adamdı, oğlum, –
Durduğu yerdəcə hönkürə bilir;
Oxlanır arabir bağrının başı,
Göllənir arabir gözünün yaşı –
Göllərin sonası ağladır onu...
Kövrəlir dağların göy dumanına,
Dumandan sonrası ağladır onu...
Atan gözüsulu adamdı, oğlum, –
Durduğu yerdəcə hönkürə bilir;
Dənizin mavisi, otun yaşılı
Sünbülün sarısı ağladır onu...
Bu zalım dünyanın, zulum dünyanın
Beşikdə bəbəsi,
qara qəbirdə
Qocası, qarısı ağladır onu...
Atan gözüsulu adamdı, oğlum, –
Durduğu yerdəcə hönkürə bilir;
Bu zalım dünyanın, zulum dünyanın
Daş altda gürzəsi qəhərləndirir ,
Gül üstə arısı ağladır onu...
Vaxt olur lap elə sən dişdədiyin
Almanın yarısı ağladır onu...
Atan gözüsulu adamdı oğlum...
noyabr, 2018
Müharibədən parça
("Pis havalar" silsiləsindən)
həmişə ərinin yaddaşsızlığından -
ad günlərini
toy ildönümlərini
unutmasından gileylənən qadın
yaman narahatdır indi -
nə gündüzlər dincliyi var
nə gecələr yuxusu
ona bir an olsun rahatlıq vermir
ərinin ayaqlarını
cəbhədə unudub
qayıdacağı qorxusu...
2014
Tanışlıqlar
Ağac, ağac! Tanıdım səni –
başındakı quş yuvasından tanıdım
Payız, payız! Tanıdım səni –
Quşların boş yuvasından tanıdım
Dəniz, dəniz! Tanıdım səni –
torpağa küs gəmilərin
dalğın fitindən tanıdım
Küçə, küçə! Tanıdım səni –
fahişəndən, fanarından,
bir də itindən tanıdım
Mavi, mavi! Tanıdım səni –
heyran-heyran baxdığım
göyün üzündən tanıdım
Yarpaq, yarpaq! Tanıdım səni –
yorğun-yorğun axdığın
suyun üzündən tanıdım
Tütək, tütək! Tanıdım səni –
bu üzü tüpürcəkli dünyada
belə yanıqlı ötməyindən tanıdım
Sevgi, sevgi! Tanıdım səni –
dondurma aldığımız uşaqların
bizə gülümsünüb öpməyindən tanıdım...
aprel, 2015
