Orxan Saffari. Yolunda bıçaqlanmadığım... (Şeirlər)

Orxan Saffari. Yolunda bıçaqlanmadığım... (Şeirlər)

Bilmərəm 

Küçəsində gəzmədiyim,
şəhəri sevə bilmərəm
Gecəni içmədiyim,
səhəri sevə bilmərəm 

Sevə bilmərəm, 
qoynunda yatmadığım,
qollarında oyanmadığım,
bağrıma basmadığım,
Qadını sevə bilmərəm 

Yolunda bıçaqlanmadığım,
Yolumda döyülməyən,
Səhərədək bölmələrdə gözləməyən,
Dostu sevə bilmərəm 

Dağı da sevərəm, 
daşı da sevərəm 
Kolu da sevərəm, 
kosu da sevərəm 
Hamı qəfildən gedə bilərəm 
Mənim tutunduğum yerlərdən qoru, Allah
Yıxılsam bir daha sevə bilmərəm. 


"Təkliyin simfoniyası" 

Üzümü tutmuşam göylərə sarı 
Quşlara baxıram, quşlar da təkdi 
Buluda baxıram, bulud da təkdi
Günəş də təkdi bu yer üzündə 
Ay da təkdi o göy üzündə 

Allaha məxsusdur deyirlər təklik.. 

Bircə yağış tək deyil amma
Bərabər paylanmasa da,
Bərabər islanmaq olur... 

Eybi yox, 
Günəş də tək ola bilər 
Ay da tək çıxar göyün üzündə 
Bəlkə də islanmarıq yağış yağanda 
Quşlar da təkliyə son verər tamam
Bəs Allah, o niyə təkdi?
Bizdən apardığı adamlar hanı? 

Atası yox, anası yox 
Oğlu da, qızı da yoxdu. 
İsa?
O da çarmıxda təkdi. 

Belə də, təklik 
Ən gözəl hissidi dünyanın.
Amma baxır, kim ilə təksən. 

"Uşaq sevgisi" 

Uşaqlardan başqa sevə bilmir heç kim 

Kişilər sevəndə adiləşirlər,
Qadınlar sevəndə vəhşi olurlar 
Dostların sevgisi heç lazım deyil 
Dostlar adamı arxadan vurur 

Allah sevdiyini alıb aparır 
Pişiyi sevirsən, tez çıxıb gedir 
İtləri sevirsən, quduzlaşırlar 
Atalar sevəndə əzazil olur 

Bəs, kimi sevəsən, nəyi sevəsən?
Bu yer üzündə nə qədər pişik,
Sevgidən quduran nə qədər it var 

Allahı sevməyin şərti ağırdı, 
Qadını sevməyə ürəyin yetmir
Atanı sevirsən, tərk edib gedir 

Bircə uşaqlar..
İlahi, uşaqlar böyüyür, axı 


Tanrı barmaq etsəydi zamana,
Hər şey əvvəlki və olduğu kimi qalsaydı.. 

İçkidən ölməsəydi atamız,
Dərddən qocalmasaydı anamız,
Qoşulub qaçmasaydı bacımız,
Bəlkə öldürməyəcəkdi əri də onu 

Nənələr qocalmasaydı, 
Ağlamasaydı babamızın şəklinə 
Bəlkə də elə müharibə görən babalarımız sağ olsaydı,
Müharibələr olmayacaqdı bir də. 

Qardaşımız çörək dalınca yad əllərə gedib
həbsə düşməyəcəkdi,
Dostlar tərk etməyəcəkdi çətinə düşəndə 
Sevdiyimiz qadın da xəyanət etməyəcəkdi acığa düşüb, 
Biz xəyanət etməsək.. 


Gəlmək istəmərəm dünyaya bir də 
Gəlsəm də,
Daha insan olmaram bu yer üzündə 
İstəmərəm insan olum
Birinin atası, 
birinin oğlu
Kiminin dostu, qardaşı,
kiminin tanışı 
Hələ-hələ bir qadının
Aşkı, aşkı olum.. 

Çünki əzablıdir insan olmaq
Mən olsa-olsa bir quş olaram pəncərə qarşısında 
Bir gül olaram,
Tənha bir qadının baxçasında
Pişiy olaram bir qadının qollarında
Məndən ölən övladının qoxusunu alar.  

Ağac olaram, 
bar verənindən
Salaram başımı aşağı gedər 
Bir dəniz olaram, bir göl olaram..
Ya da yox, 
olmaq istəmərəm dəniz də, göl də
Adamlar boğulub ölə bilərlər
Ölə bilərlər mənim içimdə... 


İlahi, içimdən kimlər keçmədi?!
İlahi, bu ömrüm boşuna getdi.
Mənim bədbəxtliyim bir az da indi
O qızın xoşuna, xoşuna getdi. 

Baxdılar, keçdilər, getdilər məndən,
Bir sınıq pəncərə, bir də göz oldum.
İlahi, bu ömrü düz yazmadın ki
Mən od olacaqdım, dönüb köz oldum. 

Adam olacaqdım, bir az da insan,
Yaxşı olacaqdım, bir az da yaman.
Ay Allah, ay Allah, ay Allah aman
Mən axı nə üçün quru söz oldum?! 

Mən dərdi eşidən, ağrı dinləyən,
Hamını ovcunun içində sevən...
Mən dərd danışanda, adamlar deyən:
Darıxma, düzələr, "bir az döz" oldum. 

*
İndi əsatirlərə inanmaq olmur 
İndi mif zamanı deyil 
Dünya öküzün üstündə yox, 
Müharibələrin üstündə dayanıb. 
Axı, bunu bilmək nə çətin şeydi? 

Torpağın gübrəsi daha çox qandı
Axı, torpaq da canlıdı, 
O da yaşamalıdır
Torpağı yaşatmaq üçün 
Ölməlidir adamlar. 

Amma başa düşmürlər. 
Bu dünyanı oyun, 
Öküzün üstündə bilir 
İçi humus qatı ilə dolan,
Kosmopolit uşaqlar. 

Ax, bu liberallar,
Bu humanistlər 
Sərhədsiz dünya aşiqi
Hər yan güllü-biyaban olsun deyən qərbləşən passifistlər. 
Rejim nifrətkarı anarxist oğlanlar 
Bir də, 
bir də bütün bunlardan,
Arxa cəbhədən xəbərsiz 
Gözü qara şəhid adamlar.