Qarşı-qarşıya qoyulmuş iki ayna arasında, əks etdirmə morafonu - rəssamlıq və ədəbiyyatın əbədi qaçış oyunu. 

Əlbəttə ki, bu aynalama məsələnin realizm pikselindən görünən və ya təsviri və ədəbi realizmi əsas götürürüksə, görünməyən tərəfidir. Aynalar arasındakı boşluqda yerləşən bənzətmə dəhlizində hər iki tərəf, əvvəl ana başlığa, sonra isə monoton təqlidə çevrilən əks etdirmələrin orijinallığına müəllif hüququ etiketini yapışdırmağı bacarır.

İki tərəf arasında olan perseptiv, sənət ünsiyyəti - qavrama və anlama bağlarının oxşarlığı "sənət persepsiyası"nı oluşdurur.

Bu təsviri ünsiyyət sayəsində rəssamlıq və ədəbiyyat arasında qurulan çarpaz xətlər bəzən yeniliyin, bəzən isə təkrarlığın səbəbinə çevrilsə də, əsas mahiyyəti olan davamlılıq funksiyasını yerinə yetirir. 

Sadə praktiki izah üçün Dalinin sürreal "günəş - yumurta sarısı" təsvirinin proza və poeziyaya keçidini və ya eləcə rəssamlıqda Vladimir Kuş kimi sürreal rəssamlar tərəfindən davam etdirilməsini demək olar. 

Prosesin neytral təqlidi tərəfinə deyil də, orijinal tərəfinə baxdıqda təsvirdən təsvir alındırmaq sənətində yazarın rəsm, rəssamın isə ədəbi bilgilərdən məlumat bazasının labüdlüyünü sezmək elə də çətin deyil.

Yəqin ki, indi uzun sözün qısasına başlamaq daha ədalətli olar.