Əgər dağların

gecənin qaranlığında azca görünən

köynəklərimizin rəngi və həmin dağları bürümüş yaşıllıqla

daşların

daşların üstündəki soyuğun yanında ikimiz yoxuqsa,

sənin dodaqlarını bir alışqan kimi görə bilmirəmsə,  növbəti işıq üçün

onda bütün bu gözəlliklər dağılmış tütün külünün, ağzımdakı siqaretin ölüsünə layiqdir.

Dünyanın ən gözəl mebellərini

onları yaratmaq üçün burunlarına gələn qoxudan gələcəyi duyub gülümsəyən

finlərin səsini, varlığını düşünürəm.

Amma xoşbəxt deyiləm.

Əgər içimdəki bərkiməni

içimdəki həyat məhrumluğunu və sevgisizliyini

sənin rənglərinə bürünmüş

yumruqla vurursa içimə yaşam.

Necə xoşbəxt ola bilərdim.

Buzların üzərindən sürüşən fransız mahnılarını

gecələr mətbəxlərə atılan 

qüssəyə bürünmüş çörək qabları kimi tərk etdim.

Əgər sevdiyim qadın əgər sən mənimlə deyilsənsə

Əgər bircə dağ daşı üstündə

yanaqlarına qonaq apara bilməmişəmsə şəhvətimi

əgər sən mənlə yoxsansa

həyat nə qədər var olur olsun

mən onunla olmayacam...