Tək darıxmaq necədir, bilirsənmi?  

Səssiz otaqlarda qapını bağlayıb  

Öz kölgənlə danışmaq kimi.  

Külək belə döyməz bəzən o qapını,  

Sanki unutmaq da səni unutmuş.  

Xatirələr bir siqaret tüstüsü kimi,  

İçinə çəkdikcə gözlərini yandırır.  

Darıxmaq təkcə yoxluq deyil,  

Varlığın içində yox olmaqdır bəzən.  

Hər eşitdiyin addım səsinə oxşayır,  

Amma gəlib sənə çatmır.  

Saatın səsi ürəyinin ritmi ilə yarışır,  

Hər dəqiqə sənə özünü xatırladır.  

Bir fincan çay əlində soyuyur,  

Təkliyin nəfəsi belə onu üşüdür.  

Ümidlə dolu boşluqlar –  

Bəlkə də bu darıxmağın ən dərin adıdır.  

Gecələr səni əhatə edən divarlardan sızar,  

Ulduzlar belə sənə yad olur sanki.  

Səssiz küçələrdə itmiş addımların,  

Əks-sədası sənin öz içində qırılır.  

Tək darıxmaq necədir, bilirsənmi?  

Bir şeirin misralarını yarımçıq qoymaq,  

Bir mahnını heç vaxt sona çatdırmamaq,  

Bir məktubu yazıb heç yollamamaqdır.  

Amma bil ki, bu qaranlıq səssizlikdən sonra,  

Hər günəş bir az sənin üçün də doğar.