Danışın, üç dəqiqə vaxtınız var

 

Səni bircə anlıq da olsa əlimdə hiss etmək üçün

yerdəki çiçəyi dərdim,

dolunayın əksi düşən quyuya boylanıb baxmaq üçün

bir şüşə "bojole” içdim

və evə qayıtdım

və qızılı yarıqaranlıqda pencəyimi çıxartırmış kimi

dərimi soyunuram əynimdən

və həddindən artıq yaxşı bilirəm

dünyanın ən çox adam yaşayan şəhərinin ortasında

tənha qalacağımı.

 

Buranın soyuq olduğunu,

yağış damcılarının

kofe fincanıma düşdüyünü

və kif atmış əllərimin rütubətinin hər yerə yayıldığını

öyrənəndə mənim zarıldamağımı bağışlayacaqsan.

 

Bağışlayacaqsan, axı başqa şeylər də bilirsən:

həmişə sənin haqda fikirləşirəm,

elə bil idarə olunan oyuncağam

və ya titrətməyə tutulmuş xəstəyəm

ya da qələndərəm

tutduğum göyərçini tumarlayıram

barmaqlarımın lələklərə necə təmas etdiyini hiss edərək

 

İnanıram: sənin yoxluğumu hiss etdiyimi

hiss edirsən,

çox güman, mənim dərdiyim çiçəkdən dərmisən sən də

və indi evə qayıtmısan,

hə, dəqiq qayıtmısan

və biz artıq tənha deyilik,

biz artıq vahid otun pişpişəsiyik, vahid çiçəyin ləçəyiyik.

 

 

 

 

An

 

Əgər saçlarınla üzün sənin üçün qiymətlidirsə,

onda məndə qal.

Axı bilmirsən,

dənizin qayıdıb səni batıracağını.

Hər təəssürat, hər sima sənin simanda iz qoyur,

hər ad vurulmuş qartal kimi

adının üstünə düşür.

Sən – Senanın ovusan, necə xilas edim səni,

Pikassonun qadınları sığallarıyla səni öldürürsə?!

Hər səhər duranda sənin haqda fikirləşirəm,

sən hər dəfə başqasan,

sənin simanı tapmaq istəyirəm,

portretlərdə axtarıram sənin simanı,

yağışlı gecədə qollarım arasında olanda necəydisə,

o simanı axtarıram.

Yox, özünü məhv etməyə icazə verməyəcəksən,

məğlub olmayacaqsan!

Mən mübarizə aparıram,

mən ağacam,

amma axı sən quş deyilsən

və mən nə edə bilərəm

qəfildən qalxan və sənin nəğməni aparan külək

səni də aparsa?!

 

 

 

Tərcümə: Həmid P.