Məhəmməd Nuri. Payız ağacları qucaqlayıb aparırdı Bakıya (ŞEİRLƏR)
Proza
- 07.09.2020
- 0 Şərh
- 5614 Baxış
1
Mən öz gözümlə gördüm
Vətən dayanmışdı kənarda!
Polis qapı ağzında dayanan ağaclara deyirdi:
Burdan bir iti də qoymayın içəri keçsin!
Baxdım pasportuma
Payız ağacları qucaqlayıb aparırdı Bakıya
Heç vaxt soruşmadın niyə əllərini tutanda ağaclar diksinir?
Yoxsa payızmısan?
Hər gecə yaralarımdan çıxan adamları görürəm!
Yuxularımın o tayı qırmızıdır.
Kim məndən o yana boylansa,
Yalnız dənizi görə bilər.
Kim sahil skamyasında əyləşib dənizlə danışarsa,
Bədəni üzər.
Tanrı unutmasın
Dəniz olduğum vaxt
Suquşları bədənimi yedilər,
Bu bir sui-qəsddir dedim.
Tanrı unutmasın
Gözyaşardıcı qazları elektron ağlamaqdır vətən üçün.
İndiki quşlar göy üzünə yapışıblar, Günəşi borc al, Amerikaya de
Tanrının borcunu ödəsin.
Bu yağış müharibənin yumşalmış şəklidir.
Bu qədər yağışın altında sənə aşiq olmaq imkansızdır.
Mən öz gözümlə gördüm
Manhetendə Polis Şöbəsinə gedən ağacların bir-birinə deyirdilər:
Gördünüz mü?
Restoranda yemək masası üstündən uca binalar bitirdi,
Corc Floyd Ərk'in* üstünə çıxıb əlləri ilə göy üzün varaqlayırdı.
Gördünüz mü?
Göy üzü sınanda, həmişə bir şair kəlmələri ətəyindən çıxarıb quşa çevirirdi.
Deyirdilər
Bu qədər tankın altından çıxan xanımlar,
Evi öldürər
Ev qışqırar
Və küçədəki ağaclar, Birləşmiş Millətlər Təşkilatına yubiley mərasimi keçirdərlər.
Deyirdilər
Peyğəmbər olmaq üçün siqareti tərk et.
Deyirdilər
Göyə getsən də Fələstində sərçə yoxdur.
Cübran Xəlil "Yadigar-e İmam'da"* çempiyonluq qazansa,
Hamı apartmanın qucaqlayıb
Qaçırdar Təbrizə!
Bax hər nəyin o tayı var
Forma şeirin o tayında, bir qadındır
Etiraz etməsən, əlini tutub bu taya keçmək istəyirəm!
Etiraz etdin, ayaqlarımı kəsdim yapışdırdım kölgənə,
Hara gedirsənsə get
Hara gedirik
Hara getsəm də
Səni axtarıb tapacaqlar.
*Təbrizin Ərki
*Tıraxtur Futbol Klub'un stadionu
2
Necə inandırım səni?
Tehran bütün yaralarını
Qırmızı çırağın dalında dayandırır ki,
Yar gəlməsin!
Sən gəlmədin
Və heç bir məktubum əsgərliyimdə əlinə yetişmədi.
Yaralılarımı daşımaq üçün
Çiyinlərini göndərmədin.
İndi yaralarım dəli bir qızdır
Mən dəli bir şair.
Necə inandırım səni?
Kefli şairlər sinəndəki hərəmlərdən uçur
Bütün quşlar
Həyətə tökülən sabahı dimdiklədikcə
Sümüklərim çıxar gecədən.
Deyirsən: nə olsun?
Biri uçur
Biri qonur
Biri quylanır.
Necə inandırım səni?
Adamlar uçmaq istəyəndə
Kölgələrini soyunurlar
Sən demə,
Adamlar hər gün bizə salam verib uzaqlaşsalar da,
Bir gün vida sözü ilə bizə yaxınlaşacaqlar.
Sən o uzaqlarda dəli bir qız olacaqsan,
Mən bu yaxınlarda dəli bir şair.
Güney Azərbaycan, Muğan bölgəsi
