Mars gəmisinin artıq yola düşdüyü,  

ən varlı dostlarımın isə uşaqları üçün 

Yeni Zelandiyada torpaq aldığı  

– ya da ümumiyyətlə, uşaq sahibi olmadığı bir dünyada,  

sərvətimi hansı qutuya yığım?  

Əlimdə yalnız bir suyadavamlı çanta var,  

ağzı sıx bağlanır.  

Hər ay pensiya hesabıma damcı-damcı pul yatır.  

Səncə, dünya altmış beş yaşına çatanadək yerində qalacaq?  

Yaşamaq nə deməkdir – bilmirəm.  

Svalbard toxum anbarı haqqında 

öyrənə biləcəyim hər şeyi öyrənmişəm.  

Bir vaxtlar quş adlarını əzbərləyirdim,  

amma indi müğənni qaranquşlar da yoxa çıxıb.  

Dünya mənim iş yoldaşlarımdan da tükənib.  

Yer qabığı susuzluqdan ölüb.  

Həkimim isə mənə 

nəmləndirici istifadə etməyi məsləhət görür.  

Həftədə bir dəfə südüm xarab olur.  

Pulsuz Audubon təqvimində yeni aya keçəndə 

təşvişə düşürəm.  

Həm çox vaxt var, həm də heç yoxdur.  

Günahkar baxışlarla yaxalanmışam –  

səfeh bir qəyyum kimi.  

Təyyarələrə minirəm, sifariş verdiyim yeməkləri qəbul edirəm,  

tullantıları ayırmağı unuduram.  

Bəzən oyanıb 

özümü müqəddəs bir mübarizəyə hazırlayıram:  

qəhvə çöküntüsündən üz maskası hazırlayacağam,  

kombuça bakteriyalarını çiy-çiy yeyəcəyəm!  

Bəzən isə artıq ilk iclasıma gecikmiş halda gözlərimi açıb  

parlaq səslə "sabahınız xeyir" deyirəm,  

halbuki laptop ekranı 

gözlərimdəki çirkdən başqa bir şey görməyə imkan vermir.  

Mavi işıq – bir gün, bir saat, bir cümləyə sığışan həyat.  

Qalan hər şey isə – məndən çox uzaqda.  

____________________ 

Stefani Niu ABŞ-ın Corciya ştatından olan şairdir. Onun "Mən günəşi belə təsvir edərdim" adlı kitabı Vanderbilt Universitetinin ilk ədəbiyyat mükafatını qazanıb. Həmçinin "Survived By" və "She Has Dreamt Again of Water" adlı kiçik poeziya toplularının müəllifidir. Hazırda Bruklində (Nyu-York) yaşayır.