Vətənsiz bir İnsan - Fərid Fərjad
Anaların uşaqlarına layla deməsi, insanların
ölülərinə ağı deməsi qadağandı.Çünki 1979 cu il inqilabında Xomeyni İranı
musiqisiz buraxdı.Fərid Fərjadı musiqisiz və vətənsiz buraxdığı kimi.Dünyaca
məşhur virtuoz, inqilabdan sonra musiqi haram qılındığı üçün vətənini tərk
etmək məcburiyyətində qalır və səssizliyə tərk edilmiş xalqını 34 ildi qəlbində
yaşadır.
Onun musiqilərində hüzn var,şərq insanı hüznlüdür.O duyğuların
yaranmasında kralların, imperatorların da payı var.Şərq xalqları yüz illər boyu
istibad və zülmə məruz qalıb.Şərqdə həmişə müharibə vardı.İnsanlar basqı
altındaydı.Hüzn, hicran, ayrılıq Şərqdə bir yaşam tərzidir.Şərq insanı
duyğularıyla yaşayır. Bu 30 il ərzində elə bir
aclıqla tərbiyə edilir ki xalqım .Yalnızca çörəyə yox, duyğu, əyləncə, sənət,
kinoya mənim xalqım acdı.Çünki yaradıcı birşeyə icazə verilmir.Skripka çalan
bir sənətçisini ölkəyə buraxmayan bir ölkə necə azad ola bilər.
Fərid
Fərjad modern musiqi ilə qəlbini birləşdirir.Avropada buna hüzn yox, duyğu
deyirlər.Skripka Fərjadin duyğularıyla, ürəyi ilə dinləyicilərin qulağına, ürəyinə
yol tapır.Fərjad bir əlaqə yaradır.O bir vasitəçidi.
Fərid
Fərjadın həyat yolu
Farid
Farjad 1938 ci ildə Tehranda doğulub. 8yaşından bəri skripka çalır.Fars əsilli
olan skripkaçı Amerika vətəndaşlığını qəbul etmişdir.’’Skripkanı ağladan adam’’ olaraq tanınan Fərid Fərjad dünyanın ən
yaxşı skripkaçılarından biri kimi tanınır. Fərjadın anasıda skripka çalan və eyni
zamanda məktəb müdürü olan bir qadın olub.Hətta oğluna hamilə olarkəndə skripka
çalırmış.Buna görə Fərjad musiqiyə olan bağlılığının anasından gəldiyini söyləyir
və albomlarında uşaqlıq illərində anasının çaldığı musiqiləri yenidən səsləndirir.
1966-cı
ildə Tehran Musiqi Konservatoryasında klassik musiqi üzrə magistatura oxumuş,
bundan sonra Tehran simfonik orkestrasında müxtəlif vəzifələrdə
çalışmışdır.Fars xalq musiqisi təcrübəsi olan Fərjad skripka ilə klassik qərb
musiqisi üzərində çalışmışdır.Bu görülən işlərin Fars musiqisinin inkişafında
böyük rolu vardır.
Fərjad
1979 ci ildə İranda İslam İnqilabi ilə əlaqədar olaraq ölkəsindən ayrılıb
Kaliforniyaya gəlmişdir.ABŞ vətəndaşlığını qəbul etmiş burada yaşamağa
başlamışdır.Özünü həmişə İranlı,Fars olaraq təqdim etmişdir.İnqilabdan sonra
İranda musiqinin haram elan olunması və qadağan olunmasından sonra Fərjadın və
bir çox başqa Fars musiqiçilərin ölkəyə girməsi qadağan olunmuşdur. Fərid Fərjad
30 ilə yaxın bir zamandır Los Angelesdə yaşayır.
Fərjad
özü kimi musiqiçi olan Mitra Tavakkoli ilə 10 ildən çoxdu evlidir.Keçmişdə bir
çox İran filminə musiqi bəstələmiş olan Mitra xanım, ərinin son albomunda ona
çoxlu köməklik göstərmişdir.Köhnə arvadından onun 3 uşağı 2oğlu, bir qız
var.Qızı pianino çalır.Uşaqlarından söhbət düşərkən belə deyir; Onlar Vaşinqtonda
yaşayır .Aramızda 6 saatlıq bir zaman var.Tez-tez görüşmək istəsəmdə maddi cəhətdən
bu mümkün deyil.6 ayda, ya ildə bir dəfə görüşürük.
‘’Skirpkanı ağladan insan’’
Fərjadın yalnız pianino və
skripkadan istifadə edərək yaratdığı ‘’Anroozha’’
(O günlər) adlı beş albomdan ibarət bir albom seriyası vardır.Bundan əlavə Golha Orkestrası adlı kollektiv iki
albomuda sənətçinin əsərləri arasındadır.Bu albomlarda Fərjad öz dili ilə desək,
Şərqdəki hüznü notlara tökmüşdür.Albomun bu sahədə olmasının səbəblərindən biri
də, İnqilabdan sonra ölkəsindən uzaqlaşması və ölkəsindən uzaqda yaşamaq
məcburiyyətində qalmasını göstərmişdir.Musiqisi ilə insanın içində burulğan
yaradan, insanı düşündürən, hüznləndirən adam.İnsanın könlünü titrədir,onun
musiqilərini dinləyən zaman, insan adi nəsnələr haqqında düşünə bilmir, sanki
başqa dünyaya gedir, əvvəl biraz təbəssüm, sonra hüzn, daha sonra bir hayqırış,
bağırtı hiss olunur.Mənim musiqimdə
hüzn var şərq insanı hüznlüdür deyir ;Fərid Fərjad.O duyğuların yaranmasında kralların
imperatorların da payı var.Şərq xalqları yüz illər boyu istibad və zülmə məruz
qalıb.Şərqdə həmişə müharibə vardı.İnsanlar basqı altındaydı.Hüzn, hicran,
ayrılıq Şərqdə bir yaşam tərzidir.Şərq insanı duyğularıyla yaşayır. O modern
musiqi ilə qəlbini birləşdirir.Avropada buna hüzn yox, duyğu deyirlər.Skripka
Fərjadin duyğularıyla, ürəyi ilə dinləyicilərin qulağına,ürəyinə yol
tapır.Fərjad bir əlaqə yaradır.O bir vasitəçidi. Fərjad duyğusunu insana
ötürə bilir.O deyir;təbiətdə səslər vardır.Mənim vəzifəm bu səsləri oradan
çəkib almaq və insanlarla paylaşmaqdı.Mən musiqimi qaranlıqdan bir sirrdən
yaradıram.O səsləri insanlar ilə tanış edirəm.Bu çox gözəl bir
hissdir.Musiqilərindəki ruhanilik dinlərlə bağlı deyil.Sənətçi tanrıyla bir
əlaqə qura bilir, daha doğrusu bu əlaqəni qura bilən sənətçidi.Sənəti onu
Tanrıya yaxınlaşdırır. Skripka ilə danışa biləcəyini və şeir söyləyə biləcəyini
göstərir.Mən skripka ilə insanlarla danışıram.Skripka insana çox yaraşır.
Vətənsiz bir insan
İran İnqilabından sonra sürgün olunur. Bundan sonra
musiqisində hüzn, ayrılıq, hicran əsas yer tutdu.Bunlarla gündəmə gəldi.Los Angelesdə yaşayır.Sakit bir yaşantısı var.Ətrafındakı insanlar əsasən
İranlı musiqiçilər, jurnalistlərdi. Ən böyük istəyi 30 ildir ayrı
olduğu vətəninə gedib konsert verməkdi.Türkiyəyə
tez-tez konsertlərə gələn Fərid Fərjad Türkiyəni çox sevdiyini bildirir,
xüsusilə ‘’İstanbulun ruhu’’(the soul of Istanbul) bəstəsində bunu özünəməxsus
ifadə edir. Türkiyənin onun
sahibləndiyini bildirir.
İranda
Fərid Farjadi sevən dinləyiciləri pərəstişkaları var.İrana getməsi mümükün
deyil.Çünki o dövlətə müxalif olduğunu
rəsmi şəkildə bildirib.İnternet saytı açıb, dinləyicilər musiqilərini
pulsuz köçürə bilirlər. O müsahibələrində deyirdi;Mənim üçün bu təhsildi.Siyasətçilərə
deyirəm ki, siyasətə ara verib, bir
musiqi alətində ifa etməyi öyrənin.Çünki bu dünyanı bu hala salan
sizlərsiz.Artıq insanlarla üzləşin.Musiqi ilə bunu edə bilərsiz.İran üçün bir
bəstə yaradıb ‘’İran heçbir zaman
ölməz’’ adlı bir inqilab musiqisi .Hərkəs bu musiqini bilir
İranda.Ölkəsində yaşananları unutmaq üçün musiqi albomlarını yaradıb, özünü
musiqinin içərisinə atıb.
İran İnqilabı 1979
İranda
facebook və youtube kimi sosial şəbəkələri bağladılar.Şəhər-şəhər gəzib
konsertlər verirəm jurnaslitlərlə danışıram.Orada qamçılanan, asılan gənclər
haqqında danışmaqdan başqa, əlimdən gələn birşey yox.İran oğru bir
dövlətdi.Sadəcə neftin pulunu düşünürlər.Başqa dərdləri yox.İnsanlarla
maraqlanmırlar.Biz zəngin bir ölkəyik, lakin inqilabdan sonra ac qaldıq.Bu 30 il ərzində elə bir aclıqla tərbiyə
edilirik ki, yalnızca çörəyə yox, duyğu, əyləncə, sənət, kinoya mənim xalqım
acdı.Çünki yaradıcı birşeyə icazə
verilmir.Skripka çalan bir sənətçisini ölkəyə buraxmayan bir ölkə necə azad ola
bilər.
Rəsmi
olaraq vətəndaşlıqdan çıxarılmayıb.Ölkəyə qayıtması qadağan olunduğu üçün
Amerika vətəndaşı olub.İran pasportu hələ var.Mən bir İranlıyam, bundan heçvaxt
imtina etmərəm deyir..
Şah Pəhləviyə qarşıydım.Çünki biz modern bir ölkəyiz.Artıq krallıq qalmadı, cumhuriyyət
var.Mən o zamanlar inqilabçıydım.Şah cahil bir insandı.Bir kraldı, xalqla
heçbir əlaqə qurmazdı.O dövrdə mənim maddi imkanım yaxşıydı.İranda ən yaxşı
skripkaçı kimi sarayda yaşayırdım.İndi bir binada yaşayıram.Biz təki şah
olmasın deyirdik, fəqət gələcək bəlanı görmürdük.Kraliyyət istəmədiyimizi
söylədik, şəriətə qatılacağımızı düşünərkən, şəriət başımıza bunları gətirdi.
Anaların uşaqlarına layla deməsi qadağan,insanların
ölülərinə ağı deməsi qadağandı.Çünki 1979 cu il inqilabında Xomeyni İranı musiqisiz
buraxdı.Fərid Fərjadı musiqisiz buraxdığı kimi.Dünyaca məşhur virtuouz
inqilabdan sonra musiqi haram qılındığı üçün vətənini tərk etmək
məcburiyyətində qaldı və səssizliyə tərk edilmiş xalqını 34 ildi qəlbində
yaşadır-Los Angelesdə.
34 il bundan qabaq necə bir
İranlı idimsə, indidə eləyəm.İçində yaşadığım cəmiyyətə asimliasiya olmadım
heç.Orada çox İranlı var və bizə məxsus kanallarımızda var.Ona görə hələ də
düzgün ingiliscədə danışa bilmirəm.Öz mədəniyyətimlə yaşamağı seçdiyim üçün
orada həyatımı davam etdirməkdə bir sıxıntım olmadı.İranı oraya apardım deyə bilərəm.
Mən ABŞ-a getdiyimdə ölkəmə
aşiqdim.Təsüfki, getmək məcburiyətində qaldım.O zamandan, o eşqi qəlbimdə
saxlayıram, bu mənim musiqilərimdə də özünü göstərir.O eşqin, acının təsiridir
hərşey.İran musiqisinin inqilab üzündən inkişaf etmədiyini bildirir.
Hər nə qədər İran xalqı, onu
Türkiyə kimi, müxtəlif yollarla, yaxud internətdən izləsədə Fərid Fərjad
ölkəsini, Orta Şərqi yaxından izləyir.Orta Şərq ölkələrində baş verən Ərəb
Baharı haqqında o belə deyir; Bu hadisələrə çoxda optimist baxmıram, çünki bilirəm ki, bu Amerikanın
və Avropanın bir iqtisadi oyunudur.Məsələn Livyada yerlə bir olan fabriklər, iş
yerləri və yollar yenidən böyük dövlətlər tərəfindən inşa ediləcək və pullar onların
kassasına daxil olacaq.ABŞ sülh üçün bir addım atmır ən bariz nümunəsini
Əfqanıstanda gördük.Amerikanın yemək artıqları ilə bütün Afrika qitəsi doya
bilər.Buda bir həqiqətdir ki, ABŞ bir iqtisadi böhran keçirir orada insanlar
sizi 5 dollar üçün öldürə bilərlər.ABŞ İran mollarının hakimiyyətdə qalmasını
istəyir.Demokratiya olmasını heçvaxt istəməz.Keçmişə baxan zaman 1979 cu il
inqilabını gətirənlərin ABŞ olduğunu
görə bilərsiz.ABŞ-ın İran üçün bir qurtuluş olduğunu düşünmürəm.
İranda faşizm ən üst nöqtədədir.İnqilabdan sonra
böyük qətliamlar oldu.Hal-hazırda İrandan danışmaq belə olmur.Danışdığın zaman
edam qərarı alına bilinir.İran höküməti iqtidar üçün hərcür vəhşiliyi yaşada
bilir.
Allah insana bir ömür verir insan bu ömrü
bacardıqca azad yaşamalıdır.Heçkimin bu ömrü almağa və ya məhbus etməyə haqqı
yoxdur.İranda Xomeney adına İslam adı altında edamlar edilir müxaliflər tutulur.
Nə zaman
Fərid Fərjadı dinləsəm.
Nə zaman bir Fərid Fərjad musiqisini dinləsəm.Dəniz
qırağına getmək istəyər.Kimsəsiz bir skamyada əyləşib düşünmək istəyərəm.Qəlbi,
hissləri olduğunu xatırladar insana.Adi nəsnələri kənara atıb içini çölə
çıxardar insanın.İnsanın ruhu kədərdən ibarətdir, bəzən səbəbsiz olan bu kədəri,
çox gözəl açıqlayır-Fərid Fərjad.İçində bir sıxıntı varsa, bu səbəbsiz deyildir
bir tərəfin əksikdir demək.Bu musiqilərlə o sıxıntını doldura
bilərsən.Musiqinin, sənətin, dini, irqi
yoxdur.Fərid Fərjad musiqisi ilə bütün dünya ilə əlaqə yaradır onları
düşündürür.
Kamran
Şeyxzamanlı